CD-recensie

 

© Aart van der Wal, februari 2019

 

Händel: Triosonates op. 2 (HWV 386-391)

Al Ayre Español: Alexis Aguado en Kepa Artetxe (viool), Guillermo Turina (cello), Xisco Aguiló (contrabas), Eduardo López Banzo (klavecimbel en directie)
Challenge Classics CC72797 • 68' •
Opname: november 2018, Saint Sebastian, Cercedilla, Madrid

 

In januari 2012 besprak ik een selectie uit Händels Concerti Grossi, uitgevoerd door Al Ayre Español onder leiding van Eduardo López Banzo. In de recensie schetste ik de uitgangspunten van het door Banzo in 1988 opgerichte Spaanse ensemble: gedegen musicologisch veldwerk, gepaard gaande aan een hoge uitvoeringskwaliteit en met de bedoeling de barokmuziek nieuw leven in te blazen. De naam van het ensemble voert terug naar het opschrift boven een gitaarfuga van Gaspar Sanz, een componist uit Aragón: 'ayre español', ofwel op de Spaanse manier. Dat is ook wat het ensemble voorstaat: musiceren op zijn Spaans, met zuidelijke gloed en passie, maar zonder daarbij de verworvenheden van de historiserende uitvoeringspraktijk uit het oog te verliezen. Wat Banzo betreft is en blijft dat een 'work-in-progress'. Er wordt dus niet op de lauweren gerust, zoals dat overigens bij alle topensembles het geval is. Trouwens, musiceren op topniveau vraagt steeds weer een enorme inspanning.

Händel (1685-1759) schreef de serie van zes triosonates op. 2 deels tijdens zijn verblijf in Italië en - niet toevallig - in de typische 'sonata da chiesa' stijl, keurig naar het voorbeeld van zijn Italiaanse collega Arcangelo Corelli (1653-1715). In vormtechnisch opzicht mogen de listische kenmerken weliswaar conservatief (traditioneel) zijn, de muziek is daardoor echt niet minder fascinerend. De voor deze sonates gerekruteerde musici van Al Ayre zorgen zelfs voor ware juweeltjes. Bepaald niet alledaags is mede de contrabas in de rol van basso continuo. De door de Spaanse technici verzorgde opname is vlekkeloos.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links