CD-recensie
© Aart van der Wal, juli 2012
 |
Handel's Memories
A Selection from Grand Concertos op. 6
Händel: Concerto grossi op. 6: nr. 1 in G - nr. 5 in D - nr. 6 in g - nr. 8 in c - nr. 10 in d - nr. 11 in A
Al Ayre Español o.l.v. Eduardo López Banzo (klavecimbel)
Challenge Classics CC72548 • 45' + 50' • (2 sacd's)
Opname: december 2011, Auditorio de El Escorial, San Lorenzo de El Escorial (Spanje)
Händel modelleerde zijn Concerti grossi op. 6 duidelijk naar die van Corelli, maar ik durf het wel aan om hier te stellen dat Händels inventiviteit - niet alleen op dit punt - die van de beroemde Italiaan overtrof. Muziek is geen wedstrijd, maar wat mij betreft krijgt Händel de meeste punten. Dat hij er bovendien in slaagde om zijn twaalftal in nauwelijks een maand op papier te zetten pleit niet alleen voor zijn enorme werkkracht maar ook voor zijn niet aflatende inspiratie, al moet worden gezegd dat hij in dit geval rijkelijk uit zijn vroegere werk putte (zo is in nr. 8 Agrippina letterlijk binnen handbereik).
Het door de klavecinist en dirigent Eduardo Lópzes Banzo (hij studeerde onder meer bij Gustav Leonhardt) in 1988 gestichte Al Ayre Español ensemble is gestoeld op drie heel gezonde uitgangspunten: gedegen musicologisch veldwerk, hoge uitvoeringskwaliteit en - het hangt er uiteraard mee samen - de barokmuziek nieuw leven inblazen. De naam van het ensemble voert terug naar het opschrift boven een gitaarfuga van Gaspar Sanz, een componist uit Aragón: 'ayre español', ofwel op de Spaanse manier. Dat is ook wat het ensemble pretendeert: muziek maken op de Spaanse manier, wat overigens niet alleen te maken heeft met zuidelijke gloed en passie, maar evengoed met de verworvenheden van de historiserende uitvoeringspraktijk (die overigens bij Al Ayre niet bij de barok blijft steken, maar zich ook uitstrekt tot achttiende-eeuwse muziek). Het Spaanse ensemble brengt dat al jarenlang overal in Europa in de praktijk, waaronder ook bij ons in het Amsterdamse Concertgebouw. Het succes is in progressief stijgende lijn, maar dat betekent niet rusten op de lauweren, want Banzo kan het niet genoeg zeggen: Al Ayres filosofie is die van voortdurend 'work-in-progress', een kenmerk trouwens van alle topensembles. Wie denkt er te zijn begint aan de neergang.
Dit is Händel met een duidelijk zuidelijk temperament, met veel gevoel voor theater, wat deze stukken zeker extra brille verleent. Dat past bij een componist die als geen andere tijdgenoot thuis was in de wereld van het theater, en dan met name de opera (hij hield er in Londen zelfs een eigen operagezelschap op na). Er kan weinig op tegen zijn om deze muziek een extra 'push-up' te geven, het zowel wedijverende als dansante karakter ervan eens extra te onderstrepen. Ik kan er niet genoeg van krijgen, want de uitbundige aanpak van Al Ayre werkt buitengewoon aanstekelijk, waarbij de vele kruidige solotrekjes niet worden vergeten en de langzame delen mijmeringen op niveau weerspiegelen. 'Ergens op de achtergrond' was daar dan producer, opnametechnicus en editor (alles-in-éen zogezegd) Bert van der Wolf, de drijvende kracht achter Northstar (neemt u er maar eens een kijkje: www.northstarconsult.nl). Net als Al Ayre is hij ook de man van 'work-in-progress' die er alles aan gelegen is om uitsluitend topproducten af te leveren. Deze schitterende registratie spreekt voor zich. Welnu, oordeelt u zelf!