CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2005
|
Händel: Concerto grosso op. 3 nr. 1 in Bes - nr. 2 in Bes - nr. 3 in G - nr. 4 in F - nr. 5 in d - nr. 6 in D Combattimento Consort Amsterdam o.l.v. Jan Willem de Vriend. Challenge Classics SACC72140 • 56' • (sacd) In tegenstelling tot Händels 12 concerti grossi op. 6 die alleen voor strijkers in het typische tutti-solo raamwerk zijn gecomponeerd, zijn in de 6 concerti grossi op. 3 ook blazers van de partij: fluit, blokfluit, hobo en fagot, aangevuld met klavecimbel, orgel en chitarrone (luit in lage ligging). De hoofdrol in deze concerten is voor de hobo weggelegd, maar ook de fluit laat uitvoerig van zich spreken (nr. 3), terwijl in het slotdeel van nr. 6 de organist zijn virtuositeit mag demonstreren. Deze concerten tonen ons de 'instrumentale' Händel op zijn best. Ze zijn met grote inventiviteit en dankbaar voor de instrumenten gecomponeerd, vol humor, verrassende ritmische en harmonische wendingen, gespierd en krachtig in de snelle en contemplatief in de langzame delen. De forse contrasten tussen soli en tutti (ripieno) vormen het hart van deze muziek en daar weet het Combattimento Consort wel raad mee. Musiceren vanuit het historiserende perspectief is bij Jan Willem de Vriend en de zijnen in goede handen, maar wordt er toch vooral geïnspireerd gemusiceerd, op de spreekwoordelijke punt van de stoel. Voeg daarbij de prachtige toonvorming, het vlekkeloze samenspel en een ideale balans en u weet wat u in deze fascinerende muziek te wachten staat! Deze uitgave maakt weer eens duidelijk dat wat van ver komt niet altijd beter smaakt. Vergeleken met het neusje van de zalm, de uitvoeringen onder Goodman (Hyperion), Pinnock (DG) en Lamon (Sony), houd ik een lichte voorkeur voor De Vriend, waaraan de zeer geslaagde opname (complimenten voor Bert van der Wolf!) zeker ook debet is. We horen hier Händels instrumentale meesterwerken in werkelijk vol ornaat, met nu eens een écht laag fundament dat in deze muziek zo belangrijk is. Ik schrijf het echter nog maar een keer: stereo vind ik gewoon prettiger omdat in deze modus de helderheid, transparantie en plaatsing optimaal zijn. In de surroundmodus waart men zich ogenschijnlijk in de concertzaal, maar het lijkt toch eerder op een ruime akoestiek. Het geluidsbeeld is dan over de gehele linie minder present in vergelijking met stereo en is het de schijn die toch bedriegt. Uw beleving kan echter een geheel andere zijn en daarom gaat het toch uiteindelijk. Jammer alleen dat het concert nr. 4b ontbreekt. Er was op de cd nog voldoende ruimte voor geweest. De toelichting in het cd-boekje is gelukkig ook in het Nederlands afgedrukt. index |