CD-recensie
© Aart van der Wal, mei 2012
 |
Douwe Eisenga: House of Mirrors
Motion - Passacaglia - La Musica del Giorno - L'Atlante delle Nuvole - Kick - La Casa degli Specchi
Piccola Accademia degli Specchi, bestaande uit Assunta Cavallari (piano), Alessandra Amorino (fluit), Claudia Di Pietro (saxofoon), Giuliano Cavaliere (viool), Kyung Mi Lee (cello) Giovanni Rosati (piano en dirigent)
Zefir Records ZEF 9627 • 56' •
Opname: Concertstudio, Middelburg
 |
|
| Douwe Eisenga (foto Rob Gellman) |
De naam van de Zeeuwse componist Douwe Eisenga kwam vooral bovendrijven na de uitvoering van zijn Requiem in 2003, ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Watersnoodramp in februari 1953.
Dat hij inmiddels ook internationaal stevig aan de weg timmert blijkt wel uit zijn samenwerking met het Italiaanse ensemble Piccola Accademia degli Specchi, waarvan we de resultaten op deze cd kunnen horen.
Het ensemble heeft, zoals u hierboven kunt zien, een allesbehalve doorsneebezetting, waarvoor Eisenga
deze zes stukken componeerde die het als het ware op het lijf zijn geschreven. De titel voor deze cd is ontleend aan het laatste stuk, La Casa degli Specchi, ofwel Het Huis van Spiegels, dat is gebaseerd op een motief van slechts vijf noten dat in allerlei gedaanten wordt gereflecteerd, weerspiegeld.
De minimal music die Eisenga voor dit ensemble (dat gezien de naam, Kleine Academie van de Spiegels, ook iets met spiegels heeft of in dat spiegelhuis zijn residentie heeft) heeft gecomponeerd houdt het midden tussen de repetitieve techniek en het gebruik van intervallen van Michael Nyman en Philip Glass, her en der doorspekt met popelementen. Ritmisch valt er ook best wat te beleven, getuige het sterk prikkelende Kick, zoals er ook een nogal zwaarmoedig dromerige keerzijde is (Passacaglia), een instrumentale versie van een aria uit de kameropera Kabaal (Row), waarin het verhaal wordt verteld van de vete tussen de zeehelden Michiel de Ruyter en Cornelis Tromp.
Nee, dit zijn geen grensverleggende stukken, daarvoor zijn ze ook niet bedoeld, maar ze zijn stilistisch wel degelijk verbeeldingsvol geschreven en daardoor zowel interessant als uitnodigend. De opname is zonder meer geslaagd en om in spiegeltermen te blijven: zo helder als glas.