CD-recensie

 

© Aart van der Wal, oktober 2018

 

Dufay - Flos Florum

Dufay: Motetten, Hymnen en Antifonen

Ensemble Musica Nova
Alpha 349 • 57' •
Opname: Église Saint-Jean de Néel, Mornant (F)

   

Guillaume Dufay (ca. 1400-1474) stamt waarschijnlijk uit Beersel, toen nog een plaats in de Zuidelijke Nederlanden. Maar zo ongeveer half Europa kende hem van zijn imposante vierstemmige missen en zijn niet minder indrukwekkende driestemmige rondo's (in dit geval liederen met een zich herhalende muzikale frase, in de Middeleeuwen zeer geliefd bij de rondtrekkende troubadours). Een veelzijdig man, deze Dufay, thuis in vrijwel alle vocale genres: missen, motetten, liederen, ballades en virelais. Hij reisde veel, nam kennis van wat in andere landen zoal werd gecomponeerd en uitgevoerd, maar zong ook als de beste (onder meer in de Sixtijnse kapel in Rome).

Dufay was, anders dan honderd jaar eerder Machaut, geen nieuwlichter, maar wat hij schreef was wel geïnspireerd en van hoog, deels ook van een nogal abstract gehalte. Veel van zijn missen en motetten cirkelen rond de hoge stemmen die aldus hun souplesse moeten bewijzen, terwijl de lagere een meer harmonische rol te vervullen hebben, overeenkomstig de traditionele regels van de veel minder wendbare cantus firmus. Van zijn muziek gaat - ondanks de vaak drukke beweging - een weldadige rust uit: geen schurende dissonanten, geen koene harmonieën, maar welluidende meerstemmigheid die altijd een stevige harmonische basis heeft. Anders dan bijvoorbeeld bij de reeds genoemde Machaut, was Dufay niet primair geïnteresseerd in de tekst als vehikel voor muzikale uitdrukkingskracht en dus al evenmin in de goede verstaanbaarheid ervan. Hij had, als hij dat had gewild, kunnen uitgroeien tot een zeer talentvolle parodist en Bach in dit opzicht misschien wel naar de kroon gestoken!

Toch wel heel bijzonder: jezelf 'Ensemble Musica Nova' noemen en muziek uit de vijftiende eeuw uitvoeren. Maar wel jong van hart en vocaal tot de tanden gewapend! Jammer dat het 'Salve' wat ongelukkige begint, maar dat is ook het enige smetje op deze fraaie registratie die al uit 2004 dateert. Het betreft dus een heruitgave en wederom is de presentatie ervan armetierig: geen letter over het ensemble en de gezongen teksten moeten op het internet worden gevonden. Verre van handig. Zoals het ook niet handig is deze gelegenheid niet te baat is genomen om de metagegevens aan te passen en tevens de fouten daarin (bijvoorbeeld Inelita in plaats van Inclita) te corrigeren. De hoesafbeelding op Spotify is anders dan die van de heruitgave.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links