CD-recensie
© Aart van der Wal, oktober 2018
Josquin des Prez - Miserere mei Deus Des Prez: Nymphes des bois (Requiem aeternam: treurzang op de dood van Ockeghem) - Nimphes, nappés (Circumdederunt me) - In principio erat Verbum - Absolve quaesumus, Domine - Absalon, fili mi - Planxit autem David - De Profundis (Requiem aeternam) - Miserere mei Deus - Pater noster (Ave Maria) Gombert: Musae Jovis Cappella Amsterdam o.l.v. Daniel Reuss |
 |
Ondanks de door de Haagse wijsneuzen (wat weten die eigenlijk van cultuur?) aan Cappella Amsterdam onthouden subsidie laat het ensemble gelukkig nog steeds volop van zich horen. Misschien moest de buikriem enigszins worden aangetrokken en worden afgezien van een aantal belangrijke faciliteiten, maar aan inzet en inspiratie heeft het ondanks de meedogenloze financiële kaalslag niet ontbroken. Misschien dringt het in de naaste toekomst op de burelen van de subsidieverstrekkers toch nog door dat we met Cappella Amsterdam over een absoluut topensemble beschikken dat niet alleen in eigen land, maar ook ver daarbuiten hoge ogen gooit en dat moet blijven bestaan, niet in de laatste plaats ook door de belangrijke bijdragen aan instrumentale ensembles, waaronder het Orkest van de Achttiende Eeuw.
Het nieuwe, vrijwel geheel aan motetten van Josquin des Prez (ca. 1450-1521) gewijde album is wederom een schoolvoorbeeld van uitermate gedisciplineerde en volkomen uitgebalanceerde, maar tegelijkertijd hoogst spirituele zang waardoor werkelijk geen seconde het gevoel ontstaat van 'nu is het wel genoeg'. Terwijl de treurigheid toch voortdurend van deze motetten afstraalt: het is rouw en niets anders dan rouw. Vier sopranen, alt, vijf tenoren en vier bassen die - hoe simpel kan het worden samengevat - de sterren van de hemel zingen.
Ik las in de Volkskrant dat eentonigheid op de loer ligt, maar zelf heb ik daarvan gelukkig niets gemerkt. Maar afgezien daarvan: het kan ook niet de bedoeling zijn om deze muziek ruim een uur lang zonder onderbreking te genieten, al is het alleen maar omdat de componist dat niet zo heeft bedoeld. Ook wel een aspect om rekening mee te houden, dunkt mij. Al moet ik wel verklappen dat ik deze cd zelfs viermaal achtereen heb beluisterd alvorens deze recensie te schrijven...
Daniel Reuss weet precies hoe deze muziek tot klinken moet worden gebracht en met zijn enorme ervaring in zowel het orkest- als koorrepertoire weet hij ook als geen ander aan deze devote muziek de nodige spanning te verlenen zonder daarbij echter het historiserende karakter geweld aan te doen. De in de Waalse Kerk in Amsterdam gemaakte opname is een juweel.