CD-recensie

 

© Aart van der Wal, maart 2008


 

Martinu: Sonatine voor twee violen en piano.

Sjostakovitsj/Atovmyan: Drie vioolduetten met pianobegeleiding.

Milhaud: Sonate voor twee violen en piano op. 15.

Yun: Sonatine voor twee violen - Pezzo fantasioso.

Angela Chun en Jennifer Chun (viool), Nelson Padgett (piano).

Harmonia Mundi HMU 907444 • 60' •


Een fascinerende cd, waarop vier twintigste-eeuwse componisten met bepaald niet alledaags repertoire aan bod komen. Bijzonder is ook dat een groot aantal labels nog steeds bereid is om risico's te nemen. Dit is deels geen muziek die direct in het oor springt en van de beide zussen Chun zal ook niet iedereen hebben gehoord. Maar dat kan snel veranderen, want dit programma wordt zowel in technisch als puur muzikaal opzicht met enorme esprit en giusto gepresenteerd.

In Milhauds zonnige sonate (1914) ruik en zie je als het ware het Provencaalse landschap, de weerspiegeling van gelukkige tijden. De Eerste Wereldoorlog lijkt hier erg ver weg. In de sonatine (1930) van Martinu, de componist die zovele stijlen met elkaar verbond, tonen de Chuns met hun begeleider Padgett grote affiniteit met de merkwaardige exotica in het openingsdeel en de barokke invloeden in de finale. Sjostakovitsj' drie vioolduetten ademen weer een geheel andere sfeer, gedompeld als ze zijn in film- en toneelmuziek. Gavotte en wals zijn nu eens niet doordesemd van sardonische humor en zo gecomponeerd dat niet alleen de professionals er raad mee weten. Amusement van de bovenste plank. Zo komt het in deze uitvoering ook tot leven.

De Zuid-Koreaanse componist Isang Yung (1917-1995), een landgenoot van Angela en Jennifer Chun, schreef zijn sonate in 1983. Het eendelige werkje (het duurt nog geen veertien minuten) lijkt op basis van de gekozen intervallen deels geënt op het voorspel tot Wagners Tristan und Isolde, maar dan in een modern jasje gestoken. De krachtige ritmische puls en de stevige klankerupties zijn een kolfje naar de hand van de beide violisten. Pezzo fantastioso uit 1988 is zeer virtuoos geschreven en vereist een daarbij passende violistische techniek. Het lijkt te zijn gecomponeerd als virtuoos paradestuk avant la lettre, maar het moderne idioom waarin het is gegoten verleent dit miniatuur nog een extra dimensie.

Geweldig gespeeld en prachtig opgenomen is dit de zoveelste schot in de roos van de Amerikaanse tak van Harmonia Mundi.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links