CD-recensie

© Aart van der Wal, november 2013

Jan Lisiecki is een uit Poolse ouders geboren pianist die in 2011, hij was toen pas 16, door Deutsche Grammophon werd gecontracteerd. Al in juli van dat jaar volgde deze Chopin-opname. Daarnaast nam Lisiecki twee pianoconcerten (KV 466 en KV 467) van Mozart op, met het orkest van de Beierse Omroep onder leiding van Christian Zacharias, zelf overigens een pianist van groot formaat. En dan zijn er de beide pianoconcerten van Chopin, gespeeld door Lisiecki en begeleid door Howard Shelley, in mei 2011 door Tim van den Berg op deze site besproken (klik hier).

Er kan geen twijfel over bestaan dat hij een groot pianotalent is en dat zijn Chopin interpretatief zeer hoge ogen gooit, maar toch kan men zich afvragen of het succes niet wat te vroeg is gekomen. Niemand kan immers beweren dat je als zestienjarige echt muzikaal bent gerijpt, onverschillig het talent dat er ontegenzeglijk is. Het is een ontwikkeling die ik enigszins zorgelijk vind: naar mijn smaak te jonge mensen die al vrij vroeg in hun carrière een prestigieus etiket krijgen opgeplakt terwijl ze in feite nog pas aan het begin staan van een (hopelijk) glanzende carrière. Accolades als 'Young Artist of the Year' helpen niet echt om onbelast rustig aan een mooie carrière te werken. De verwachtingen zijn al snel erg hoog gespannen. We zien het ook in eigen land, met de beide broers Jussen die ook al vrij pril in hun loopbaan door het gele label werden gecontracteerd. Het wijst duidelijk in dezelfde richting: dat het eens zo voorname label de bordjes danig heeft verhangen en al vrij snel in een jonge carrière van een veelbelovende musicus 'erbij wil zijn'.

Dat gezegd hebbende resteert Lisiecki's mooi poëtische en lyrische, maar ook weerbarstige, revolutionaire en vaak onderhuids melancholieke Chopin. Het technisch raffinement is boven iedere kritiek verheven, het muzikale inzicht in deze vaak buitengewoon lastige miniaturen exemplarisch. Maar zo jong... Enfin!

index