CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2016
Brahms - Works for Solo Piano Vol. 6 'Rakoczy' Marsch Anhang III nr. 10 - Intermezzo op. 118 nr. 6 - Canon Anhang III nr. 2 - Gigue WoO post. nr. 1 - Gigue WoO post. nr. 2 - Capriccio op. 76 nr. 5 - Intermezzo op. 76 nr. 7 - Capriccio op. 76 nr. 8 - Gavotte van Chr.W. von Gluck Anhang Ia nr. 2 - Studie nr. 1, Étude naar Fr. Chopin Anhang Ia nr. 1 - Studie nr. 2, Rondo naar C.M. von Weber, Anhang Ia nr. 1 - Studie nr. 3, Presto naar J.S. Bach, Anhang Ia nr. 1 - Hongaarse dansen WoO 1 nr. 2, 4, 6-10 - Studie nr. 5, Partita BWV 1004, Chaconne van J.S. Bach, Anhang 1a nr. 1 Barry Douglas (piano) Chandos CHAN 10903 • 78' • Opname: januari 2016, West Road Concert Hall, Cambridge (VK) |  |
Dit is de eerste cd van de Britse pianist Barry Douglas (Belfast, 1960) met werken van Brahms die we op deze site bespreken. Hij houdt zich steeds meer bezig met dirigeren (in 1998 richtte hij Camerata Ireland op, een uit professionele musici bestaand kamerorkest, met Koningin Elisabeth en Mary McAleese als beschermvrouwen). Hij trad ook graag als zowel solist als dirigent met dit ensemble op, getuige ook zijn opnamen van Beethovens vijf pianoconcerten als van diens Tripelconcert.
Deze nieuwe Chandos-cd is inmiddels de zesde op rij, ditmaal gewijd aan een aantal 'losse' pianowerken van Johannes Brahms. Voor zover ik dit aan de hand 20 miniaturen kan beoordelen behoort hij tot de grote Brahms-vertolkers van zijn generatie. Er is voortdurend dat gevoel dat hij precies weet wat hij wil en doet, of het nu de poëtische verstilling van een Intermezzo is of de ritmisch dwingende kracht van een Capriccio, syncopisch aangestuurde Hongaarse dansen of de onder 'Anhang 1a' verzamelde fascinerende 'Studien' die Brahms ondernam aan de hand van bekende klassieke voorbeelden, met als hoogtepunt Bachs Chaconne uit de Partita BWV 1004 in een fantasievolle bewerking voor de linkerhand.
Douglas denkt in hoofd- en nevenstemmen, werkt dat principe vlekkeloos uit en bereikt daardoor in zijn spel een optimale balans. Het is de 'leer' van Schönberg die Douglas vertuigend en vlekkeloos in de praktijk brengt. Hij is het ook die voortdurend duidelijk maakt dat Brahms - ik citeer Riccardo Chailly - 'tussen heden en verleden pendelde', een eigenschap overigens die Schönberg met zijn grote voorbeeld Brahms deelde.
Chandos zorgde voor een warme opname als eerbetoon aan dit ingenieuze en evocatieve pianospel, maar ook aan de fraaie klank van de Steinway D én aan Johannes Brahms.