CD-recensie
© Aart van der Wal, maart 1998
|
Beethoven: Music, love and wine, op. 108/1 - Bonny
Laddie, Highland Laddie, op. 108/7 - I'll praise the saints with early
song, Woo 153/12 - Sally in our Alley, op. 108/25 - Sunset, op. 108/2
- Faithfu' Johnnie, op. 108/20 - Behold, my love, op. 108/9 - His boat
comes on the sunny tide, Woo 152/7 - Enchantress, farewell, op. 108/18
- The pulse of an Irishman, Woo 154/4 - To the aeolian harp, Woo 155/9
- 0 Charlie is my darling, Woo 157/3 - Duncan Gray, Woo 156/2 - To the
blackbird, Woo 155/20 - 'Tis shunshine at last, Woo 153/13 - Cease your
funning, Woo 156/5 - Oh sweet were the hours, op. 108/3 - Save me from
the grave and wise, Woo 154/8 - Farewell bliss and farewell Nancy, Woo
152/20 - Love without hope, Woo 155/4 - Farewell thou noisy town, Woo
155/8 - He promis'd me at parting, Woo 154/12 - The monks of Bangor's
march, Woo 155/2 - Robin Adair, Woo 157/7 - 0 swiftly glides the bonny
boat, op. 108/19 - Sad and luckless was the season, Woo Elaine Woods (sopraan), Carolyn Watkinson (alt), Josef Protschka (tenor), Richard Salter (bariton), Christian Altenburger (viool), Julius Berger (cello), Helmut Deutsch (piano). Sony SK 64301 • 70' • Beethoven speelde in het kunstlied zeker zijn hoogste compositorische troeven niet uit, ook al zijn er verscheidene juwelen aan te wijzen. De door hem tussen 1809 en 1820 in opdracht van de volksliedverzamelaar George Thomson bewerkte 140 Engelse volksliedjes kwamen op een wel zeer eigenaardige manier tot stand: Beethoven schreef namelijk de muziek zonder dat hem de dichtregels ter beschikking stonden. De omgekeerde wereld dus! Terecht wordt in het tekstboekje opgemerkt dat deze bewerkingen dan ook als instrumentale muziek beschouwd kunnen worden. Dat is ook duidelijk te horen, want de meeste vocalen hebben een instrumentaal karakter. Maar men vergisse zich niet: het merendeel bestaat uit aangenaam klinkende, vrij vluchtige miniaturen, gelardeerd met menigmaal verfrissende instrumentale vondsten. De opname vond plaats in het kader van de Herbstliche Musiktage Bad Urach 1987 en laat horen dat de stem van Watkinson voor deze stukken wat aan de zware kant is, terwijl Protschka en Salters soms de neiging hebben om aan de noten te trekken (o.a. in Enchantress, farewell and Oh sweet were the hours). In de hitte van de uitvoering is de intonatie niet altijd loepzuiver, maar dit stoort niet echt. Er worden door de bank genomen goede tot zeer goede (Deutsch!) prestaties geleverd. index |