CD-recensie
© Aart van der Wal, maart 2018
Beethoven - Violin Sonatas Vol. 2 Beethoven: Vioolsonate nr. 4 in a, op. 23 - nr. 5 in F, op. 24 (Frühling) - nr. 7 in c, op. 30 nr. 2 Chloë Hanslip (viool), Danny Driver (piano) |
De tweede release en daarmee het vervolg op wat waarschijnlijk een mooie cyclus gaat worden: Beethovens complete vioolsonates door het duo Hanslip-Driver (de recensie van het eerste album in deze reeks vindt u hier).
Wederom stellen Chloë Hanslip en Danny Driver zich volledig in dienst van de componist, staat de muziek op de eerste plaats. Dezelfde karakteristieken treffen weer: een fraaie projectie met enerzijds een ongeaffecteerde lichtheid en anderzijds een sterk panache. De vastlegging hoeft niet per se in de chronologische volgorde van het ontstaan van deze sonates, maar het lijkt er inmiddels wel op dat het duo heeft gekozen voor de 'klassieke' indeling: vroege, midden en latere Beethoven. Dat heeft zowel een voor- als een nadeel: het voordeel is dat we Beethovens fascinerende ontwikkelingsgang in deze sonates goed kunnen volgen, het nadeel dat het contrast tussen de verschillende scheppingsperiodes vrijwel wegvalt. Hoewel ik er gelijk aan toevoeg dat die 'klassieke' indeling op zich wel mankementen vertoont: zo scherp kunnen de scheidslijnen echt niet getrokken worden, terwijl bovendien de laatste sonate (nr. 10 op. 96) uit 1812 dateert, toen Beethoven pas 42 was (hij overleed in 1827). De 'late' Beethoven schreef allang geen vioolsonates meer.
Hanslip en Driver stellen, althans wat deze sonates betreft, het muzikanteske plezier voorop: er wordt met frisheid en veel verve gemusiceerd, met krachtige penseelstreken maar ook met expressieve finesse in de langzame delen. Het is een live-opname met waarschijnlijk enige nabewerking tijdens de montage, want er valt geen misser te registreren. Maar als het zo is, dan wel alle waardering voor deze 'klus', want de vele spanningsbogen in deze muziek zijn onverkort overeind gebleven. Wel had ook wat dit album betreft de ver dragend viooltoon iets bescheidener mogen zijn, al ben ik ook nu best wel tevreden over de balans tussen viool en piano. Aldus een uitstekend vervolg van wat ongetwijfeld een complete cyclus zal gaan worden.