Barber: Dover Beach op. 3 - Drie liederen op. 2 - Drie liederen op. 10 - Sure on this shining night op. 13/3 - Nocturne op. 13/4 - Solitary hotel op. 41/4 - Drie liederen op. 45 - Serenade voor strijkkwartet op. 1 - Strijkkwartet op. 11.

Thomas Allen (bariton), Roger Vignoles (piano), Endellion String Quartet.

Virgin VC 545033-2 • 64' •

---

Dover Beach is geschreven voor 'medium voice and string quartet' en lijkt qua bezetting enigszins op Schönbergs Ode aan Napoleon op. 41. Je kunt met die middenstem vrij veel kanten op, maar dat hier voor de bariton is gekozen, is eigenlijk zo vreemd niet, want volgens tijdgenoten beschikte Samuel Barber zelf over een niet onverdienstelijke bariton. Hoe dan ook, de warme stem van Allen contrasteert bijna ideaal met de beide violen van het strijkkwartet. Zijn voordracht is in die typische, Engelse stijl: zeer gecultiveerd en detailrijk, soepel en gemakkelijk, maar ontbreekt juist dat avontuurlijke, dat stapje net buiten de platgetreden paden. Zo klinkt I hear an Army uit op. 10 ondanks het ontketende geweld niet echt rauw. Aan de pianist ligt het niet: hij profileert scherp, grijpt ook de diskant van de vleugel behoorlijk aan en toont ons Barbers soms uiterst grillige harmonische structuren in optima forma. De rijk geschakeerde, driedelige serenade op. 1 (de introductie lijkt uit een laat Beethoven-kwartet afkomstig!) en het gepassioneerde strijkkwartet op. 11 met die eigenaardige finale (molto adagio en een heel kort, afsluitend presto als een bliksemflits) worden door het Endellion met verve en technisch zeer verzorgd - los van een niet echt storend ensembleprobleem - vertolkt. De vele lastige unisono-passages worden homogeen uitgewerkt. Het adagio uit dit kwartet is vooral bekend geworden als de tot slepende rouwmuziek gedegradeerde bewerking voor strijkorkest (het Adagio for Strings).