CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2021
Bach Unbuttoned Bach: Brandenburgs Concert nr. 5 in D, BWV 1050 - nr. 4 in G, BWV 1049 - nr. 2 in F, BWV 1047 - Dubbelconcert in d, BWV 1043 - Suite in b, BWV 1067 (Badinerie) Ana de la Vega (fluit), Ramón Ortega Quero (hobo), Alexander Sitkovetsky (viool), Johannes Berger (klavecimbel), |
‘Geen dag zonder Bach', u kent het motto dat het niet alleen in barokkringen uitstekend doet. Wat er voorts nog beduidend aan kan bijdragen is het uitgelezen All of Bach (klik hier), een initiatief van de Nederlandse Bachvereniging, dat in beeld en geluid wereldklasse uitstraalt. Goed om ervan kennis te nemen, als u dat nog niet hebt gedaan!
De titel van dit album, Bach Unbuttoned, is letterlijk vertaald ‘Bach ontknoopt', wat erop zou kunnen duiden dat deze zo geroemde componist eerst in de knoop moet hebben gezeten. Waar ik mij – en u waarschijnlijk – niets bij kan voorstellen. Maar het kan ook 'informeel' betekenen, ofwel...Bach zonder pruik...
Maar als het om de muziek zelf gaat is de relevantie van de titel wat mij betreft gelijk aan nul. Immers, we luisteren niet naar een titel. En met die muziek – wie het tegendeel durft te beweren verdient verbanning naar een onbewoond eiland – is werkelijk niets mis. En dat is dan nog een – om in Engelse termen te blijven – een understatement.
 |
De opnamesessies met het 'effect' van de coronapandemie: 1.5m afstand (uit het cd-boekje) |
Maar hoe staat het met deze uitvoeringen? Om te beginnen hebben solisten en ensemble terecht de vrijheid genomen om de bezetting naar eigen hand te zetten. Dat wordt in het boekje door de fluitiste Ana de la Vega terecht ook met verve verdedigd: dat in Bachs tijd het gebruikelijk was om de stukken te spelen met de op dat moment beschikbare instrumenten en natuurlijk wie over voldoende kwaliteiten beschikte om ze ook uit te voeren. Vandaar dus dat we het vierde Brandenburgs Concert niet met twee fluiten maar met fluit en hobo horen, en in het vijfde fluit, viool en klavecimbel, terwijl de beide soloparttijen in het bekende Dubbelvioolconcert eveneens aan fluit en hobo zijn toevertrouwd.
Ik stel me vaak genoeg de vraag: hoe zou Bach de hedendaagse uitvoeringen hebben gevonden? Ik weet het, het is een zinloze affaire, maar toch. Ik vermoed dat hij met deze vertolkingen zeer in zijn sas zou zijn geweest, want ze getuigen van zoveel technisch raffinement, spiritualiteit, spelvreugde, kruidige solopartijen en een pittige musiceertrant dat het, mede dankzij de zeer geslaagde opname, een waar feest voor oor en gemoed is. Vakmanschap en engagement, ze vormen ook in de muziek een onverslaanbare combinatie. De zilveren klavecimbelklank is afkomstig van een door Matthias Griewitz vervaardigde replica van een Michael Mietke, bij de kenners welbekend.
Wel jammer dat de Suite BWV 1067 beperkt is gebleven tot het (overbekende) Badinerie, hier bijzonder virtuoos uitgevoerd. Jammer omdat er nog ruimte was voor het complete werk. Desalniettemin, geniet ervan!