CD-recensie
© Aart van der Wal, augustus 2021 |
De Franse violiste Amandine Beyer heeft zich – met een helder zicht op de historiserende uitvoeringspraktijk – al lang en breed bewezen. Zowel als soliste als deelgenote van het in 2006 opgerichte barokensemble Gli Incogniti. In 2011 verscheen op het Franse muzieklabel Zig-Zag Territoires haar album (ZZT 110902) met Bachs sonates en partita's voor viool solo en nu dan heruitgegeven op Alpha Classics met het catalogusnummer 610. Voor de goede orde: de verwijzing naar de Spotify-link heeft betrekking op de oorspronkelijke uitgave. Het beeld dat zij in deze zes werken voortovert is dat van een grote bekoorlijkheid, een fractie ‘objectiever' misschien dan menige andere collega (wat ik alleen maar meer ben gaan waarderen), subliem gearticuleerd en gefraseerd, ritmisch vrij en toch precies, met een sterk ontwikkeld gevoel voor structuur en met glanzende toon. Beyer toont aan dat een gedifferentieerde aanpak deze onwaarschijnlijk fraaie muziek nog een extra dimensie meegeeft en bijna als vanzelf het vereiste inlevingsvermogen doet ontstaan dat de luisteraar onherroepelijk in de ban doet slaan. Ook de opname laat geen wens onvervuld: de geboden 'akoestische ruimte' is voor deze muziek precies goed. Grote muziek vraagt om grote musici en hier hebben we er een: Amandine Beyer die op haar barokviool ( Pierre Jacquier, 1996) uitstekend de weg weet naar een ronduit sublieme Bach-vertolking. De sonate van Johann Georg Pisendel (1687-1755) mag u gerust als een welkome aanvulling beschouwen. index |
|