CD-recensie
© Aarnout Coster, januari 2013
Mahler: Lieder aus des Knaben Wunderhorn: Rheinlegendchen – Revelge – Aus! Aus! – Trost im Unglück – Das irdische Leben – Ablösung im Sommer – Ich ging mit Lust – Starke Einbildungskraft – Um schlimme Kinder artig zu machen – Nicht wiedersehen! – Des Antonius zu Padua Fischpredigt – Der Tambourg’sell – Wer hat dies Liedlein erdacht? – Wo die schönen Trompeten blasen – Lied des Vervolgten im Turm – Zu Strassburg auf der Schanz’ – Der Schildwache Nachtlied – Urlicht – Scheiden und Meiden – Selbstgefühl
Wolfgang Holzmaier (bariton), Charles Spencer (piano)
Onyx Classics4100 • 79' •
Opname: mei 2011, Wenen
Deze goed gevulde cd bevat nagenoeg alle Wunderhorn Lieder van Mahler (de twee liederen uit de Derde en Vierde symfonie en ‘Lob des Hohen Verstandes’ ontbreken).
De ‘volkstümliche’ teksten van deze liederen zijn vaak direct en zonder veel omhaal. Mahler schreef daarbij een illustratieve, stemmingsvolle muziek: onheilspellend en vaak cynisch in de ‘militaire’ liederen, devoot in ‘Urlicht’ en vrolijk bij de speelse en humoristische teksten.
Holzmaier is een zanger die in zijn voordracht de teksten centraal stelt. Het gaat hem niet in de eerste plaats om ‘mooi zingen’ maar om de expressie van de inhoud van de tekst. Met zijn ‘lichte’ bariton, tegen het tenorale aan, en zijn duidelijke dictie bereikt hij een boeiende tekstbehandeling. Om de emotie goed over te laten komen, deinst hij er soms niet voor terug een knarsend, sarcastisch geluid te laten horen. Maar ook verstaat hij de kunst van ingehouden en subtiele voordracht zoals in het berustende ‘Zu Srassburg auf der Schanz’. Op felle wijze vertelt hij in ‘Revelge’ een spannend verhaal en hij geeft het schrijnende slot een extra accent. In ‘Das irdische Leben’- het voorproefje van het ‘Purgatorio’ uit de Tiende Symfonie – zingt hij zonder zwaarte en doet toch alle recht aan het mini-drama. Het hoofdzakelijk mezza di voce gezongen ‘Ich ging mit Lust’ en ‘Starke Einbildungskraft’ zijn geestige miniatuurtjes. Daarentegen bouwt hij in ‘Nicht Wiedersehen’ het drama op vanuit een fluisterend begin tot een luide hartenkreet aan het slot.
Holzmaier wordt voortreffelijk bijgestaan door pianist Charles Spencer: Mahlers veeleisende – orkestraal gedachte – pianopartijen vertolkt hij met de vereiste dynamiek en toewijding.