Mahler: Symfonie nr. 3 in d.

Anna Larsson (alt), London Symphony Chorus, Tiflin Boys Choir, London Symphony Orchestra o.l.v. Valery Gergiev.

LSO Live LSO0660 • 92' • (2 sacd's)

 

 

---

Mahler wilde een ‘wereld’ verklanken in zijn Derde symfonie, waarbij hij aanvankelijk elke deel van een titel voorzag, maar deze later weer schrapte. Veel dirigenten hebben hun visie op deze ‘wereld’ op geluidsdrager vastgelegd en nu presenteert Valery Gergiev met het LSO zijn benadering.

Jascha Horenstein (Brilliant Classics) maakte al eerder een opname met hetzelfde orkest, een uitvoering gekenmerkt door prachtige frasering en waarin de dirigent naast de mineurstemmingen ook de vrolijke, opgewekte kant van deze grootse partituur belicht.

De lichtheid en de poëzie in deze muziek wordt in de uitvoering van Pierre Boulez met de Wiener Philharmoniker (DG) par excellence tot uitdrukking gebracht, terwijl Riccardo Chailly met het Koninklijk Concertgebouworkest (Decca) een meeslepend avontuur met oog voor drama laat klinken. Deze drie uitvoeringen zijn voorbeeldig helder en transparant opgenomen, waarbij vooral die van Chailly uitblinkt.

Bij Gergiev is somberheid troef; van opgewektheid is weinig te merken. Wel weet hij het gebeuren bij tijden spannend te maken, bijvoorbeeld de trombonesolo’s met een stevige ‘bite’ in het eerste deel. In het tweede deel neemt hij het Menuetto heel rustig, terwijl hij het Trio juist heel snel neemt, met een flakkerig muzikaal effect: een groot contrast. Helaas blijft hij qua frasering achter bij zijn voorganger Horenstein.

In het derde deel blijft de stemming gedrukt. In het vierde deel, een essentieel onderdeel van het werk, realiseert Gergiev de vereiste mystieke sfeer, daarin bijgestaan door Anna Larsson die met haar volle timbre een gloedvolle vertolking van Nietsches tekst geeft.

In het laatste deel raakt hij het meest geïnspireerd (het betreft hier een live-opname!): hij laat de fraaie strijkersklank opbloeien, raakt in vervoering en geeft de geweldige climaxen het volle pond.

Deze productie doet je afvragen: zou Gergiev met een betere voorbereiding met zo’n toporkest niet tot een over de hele linie beter resultaat kunnen komen? De opnamekwaliteit is redelijk, maar heeft niet de helderheid van de andere drie genoemde opnamen.