Actueel
Herinneringen aan Cor Molenbeek (1929 ~ 2013)
© Cornelis van Zwol, februari 2013
Enkele dagen voor zijn 84ste verjaardag is in zijn woonplaats Arnhem Cornelis (Cor) Molenbeek overleden.
Zijn naam zal nog bij vele Luister-lezers bekend zijn, want Cor was bijna een halve eeuw als medewerker aan Luister verbonden.
In de uitgave van oktober 1958 introduceerde de toenmalige hoofdredacteur Frits Versteeg hem met de volgende woorden:
"Wij stellen u voor: onze nieuwe medewerker Cor Molenbeek, geboren 5 februari 1929 te Utrecht. Volgde vioollessen bij Eduard Schouten (oud-violist Utrechts Stedelijk Orkest), bij wie hij tevens harmonieleer en muziekgeschiedenis studeerde. Daarna naar het Utrechts conservatorium, waar hij zijn verdere opleiding genoot bij de violist-dirigent Henk Spruit. Van de toenmalige directeur Hendrik Andriessen kreeg hij les in solfège."
In het laatste jaar van de oorlog moest Molenbeek zijn opleiding afbreken. Hij ging na het voltooien van zijn schoolopleiding in de handel, en wel in een branche die zijdelings met muziek verband houdt. Zijn eerste bijdrage vindt men op. Pagina 14."
In de jaren 1963, '64, '65 en '71 maakte Cor deel uit van de Edison-jury en in die jaren leerde ik hem (als medejurylid) beter kennen en raakten wij bevriend.
Toen Klaas A. Postuma in 1970 als eindredacteur van Luister vertrok, volgde Cor Molenbeek hem in die functie op. Hij maakte de eerste tijd deel uit van de meerkoppige redactie, die volgens het colofon uit vijf leden bestond: Joop van Bossum (algemeen), Godert van Coljon (pop), Jan Kool (techniek), Joop Schrier (platen) en Cor Molenbeek (eindredactie).
Enige tijd later werd Cor hoofdredacteur, wat hij in feite al geruime tijd was! Hij trok een aantal nieuwe medewerkers aan, waarvan ik al in oktober 1970 de eerste mocht zijn. Tot die nieuwe medewerkers behoorde ook zijn oud-leermeester Henk Spruit, die zich graag van een bloemrijk taalgebruik bediende. Niet alleen bij hem redigeerde Cor de teksten zeer zorgvuldig, en Spruit reageerde daarop met de mededeling dat hij niet van plan was zich voortaan van een Ot-en-Sien-stijl te gaan bedienen! Cor bezocht Henk Spruit regelmatig thuis in Zeist en wist hem duidelijk te maken wat de bedoeling was.
Met al zijn medewerkers onderhield Cor Molenbeek collegiaal contact en bij het bepalen van het door hen te bespreken repertoire hield hij rekening met ieders voorkeuren en verlangens.
In 1990 werd Cor Molenbeek weer 'gewoon' medewerker en werd hij door Paul Korenhof opgevolgd. Toen Luister in 2007 een nieuwe koers ging varen, hield Cor's medewerking (en die van anderen) plotseling op, zonder overleg en motivatie. Daar is hij nooit overheen gekomen en bij mijn vele bezoeken aan Cor en zijn vrouw Mary werd daar steeds emotioneel over gesproken. Luister was Cor's levensvervulling en daar was abrupt een einde aan gekomen. In overleg met Mary schakelde ik Cor in tijdens het schrijven van mijn Bruckner-biografie en kon profiteren van zijn suggesties en groot stilistisch inzicht.
Door het verslechteren van Cor's gezondheid kon hij dat werk tot ons beider verdriet niet tot het einde volhouden. De laatste maanden leed Cor ondragelijke pijnen, waaraan zijn toegewijde huisarts en specialisten niets meer konden doen. Zo kwam het einde als een verlossing.
 |
| Cor Molenbeek (r.) met mijn onlangs verschenen Bruckner-biografie, waarvan ik hem het presentexemplaar overhandig (foto: Mary Molenbeek) |
Op 6 februari 2013 werd onder grote belangstelling op Moscowa afscheid van Cor genomen. De muziek van Chopin, Mozart, Händel en Bach had hij nog zelf uitgezocht.
Zijn stadgenoot, Maarten Brandt, ook oud-medewerker van Luister, hield een indrukwekkende toespraak (klik hier), waarin ook de oudste herinneringen aan 'meneer Molenbeek' op de platenafdeling van Kettner en Duwaer een plaats kregen.
Vooral de oudere medewerkers van Luister zullen zich Cor als een erudiet en aimabel mens blijven herinneren, aan wie zij veel te danken hebben gehad.